دريا باش که اگر کسي سنگ به سويت پرتاب کرد سنگ غرق شود نه آنکه تو متلاطم شوي .

اي مسافـــــر ز سفر خسته مشو راه دراز است هنوز

بيخبرمانده زسـر منزل واين قصه چو راز است هنوز

سنــــــگ خارا به ره و پاي سفر نيست ترا چاره طلب

چاره گر عقل بدانديش شود ســـوز و گداز است هنوز

گوش جان دار به خونين دل خود همره او باش و برو

اوج و بــالا بــــردت خسته چرا دل به نياز است هنوز

در فغـــــاني بـــه شکايت شـده فرياد زنان شکوه کني

دم مزن ساکت و خامـوش که او بنده نواز است هنوز

بـــي نشـــان دل بـه سفـر داده به دلدار سپرده دل خود

از سفــــر بــــاز نگردد ز نشيبــي به فراز است هنوز